Aleksander Orłowski "Kurier carski"

Olej ma blasze cynkowej. Wymiary z ramą 44x58 cm (29x43 cm). Atrybucja: Aleksander Orłowski.

Aleksander Orłowski (1777 -1832) malarz, rysownik i grafik. Protegowany księżnej Izabelli Czartoryskiej, w latach 1793-1801 kształcił się w pracowni J. P. Norblina, który wywarł zasadniczy wpływ na całą jego późniejszą twórczość. Dorywczo uczył się także w zamkowej „malarni” M. Bacciarellego, u miniaturzysty W. de Lesseura i sztycharza B. Folino. Brał udział w powstaniu kościuszkowskim. Okresowo pracował dla ks. Józefa Poniatowskiego i dla ks. Heleny Radziwiłłowej. W roku 1802 wyjechał na Litwę, a stamtąd do Petersburga, gdzie zamieszkał na stałe, zyskując wkrótce ogromną popularność. Został nadwornym rysownikiem wielkiego księcia Konstantego, pracował też dla cesarza Aleksandra I. W roku 1809 otrzymał tytuł akademika petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był przede wszystkim rysownikiem, chętnie malował też pastelami i olejno. Tematyka jego prac była różnorodna: tworzył sceny batalistyczne, rysował i malował wschodnich jeźdźców, charakterystyczne typy ludowe, sceny z życia wsi, pejzaże, portrety i karykatury. Od 1816 zajmował się litografią, popularyzując tę technikę na terenie Rosji. Był wybitną postacią polskiej kolonii artystycznej w Petersburgu. Z podziwem pisał o Orłowskim Aleksander Puszkin, odnajdujący w jego sztuce cechy bliskie własnym, romantycznym ideałom, a zaprzyjaźniony z nim Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” kilka wierszy poświęcił „naszemu malarzowi Orłowskiemu”.

Motyw kuriera carskiego znany jest z autorskich litografii. Wymieniony np. w "Aleksander Orłowski 1777-1832", Wystawa Dzieł ze Zbiorów Radzieckich i Polskich, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1957-1958 r.

Dostępne: Warszawa